Χωρίς φόβο και πάθος αδέσμευτα και ελεύθερα μίλησε στη ραδιοφωνική εκπομπή του Γιάννη Κανελλάκη  για όλους και για όλα σχετικά με το δημοσιογραφικό κλάδο ο αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρης Τσαλαπάτης, παλιός και μάχιμος συνάδελφος.Ο κ.Τσαλαπάτης αναφέρθηκε στη μεγάλη κρίση που περνάει σήμερα ο δημοσιογραφικός κλάδος και επισήμανε ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι συνάδελφοι της ΕΣΗΕΑ θα οργανώσουν κινητοποιήσεις προκειμένου να σταματήσει το βατερλό στο χώρο της δημοσιογραφίας.

Στην ίδια εκπομπή μίλησε και ο εκφωνητής και επιμελητής του ράδιο Γαύδος Βασίλης Τζουνάρας, ο οποίος για πολλά χρόνια αποτελεί τη φωνή του πανέμορφου αυτού ακριτικού νησιού στο Λιβυκό πέλαγος. Μεταξύ άλλων ο κ.Τζουνάρας ανέφερε ότι από μόνος του κρατάει ζωντανή τη ραδιοφωνική συχνότητα (88,8) και ζητάει να στηρίξουν την προσπάθεια που είναι και προσπάθεια των κατοίκων της Γαύδου.

 «Μπλοκάκι έχεις; Γιατί αν δεν έχεις δεν χρειάζεται να κάνουμε τη συνέντευξη».





Αυτά ήταν τα λόγια της αρχισυντάκτριας του σάιτ της εφημερίδας Documento στους υποψήφιους εργαζόμενους, που μετά από τον ντόρο που δημιουργήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφεντικό και παρατρεχάμενοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ότι ουδείς εργαζόμενος δουλεύει εκεί με απεχθείς όρους. Και το διατυμπανίζουν κυρίως μέσω προσωπικών, χυδαίων επιθέσεων στην εργαζόμενη που τόλμησε να πει ότι τα επίδοξα μέσα της μαχητικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, είναι ακόμα μια κόπια των καλά εδραιωμένων μιντιακών γαλερών –μόνο λίγο πιο αριστερά μπαταρισμένη.

Στα χυδαία και σεξιστικά σχόλια των εργαζομένων Παναγιώτη Φρούντζου και Τάσου Θεοδωρόπουλου, που σαν πιστά σκυλιά των αφεντικών τους, έσπευσαν να τα υπερασπιστούν με όλους τους επαίσχυντους τρόπους, φαίνεται σαν να μην προτάθηκαν ποτέ εξευτελιστικοί μισθοί για εργασία στο σάιτ της Documento. Σαν καμία συμφωνία να μην παραβιάζει την εργατική νομοθεσία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καταβλήθηκε ιδιαίτερος κόπος και προσπάθεια, ώστε η άνεργη συνάδελφος που επωνύμως κατέθεσε την προσωπική εμπειρία, χωρίς να κατονομάσει ή να προσβάλλει κανέναν, να παρουσιαστεί ως «μωρή και ατάλαντη», «κωλόπαιδο», «πατσαβούρα», «λέρα και όχι γαλέρα», (sic) και άλλα, προφανώς ενδεικτικά του ήθους των αυτόκλητων υπερασπιστών του αφεντικού.




Η σφοδρότητα και χυδαιότητα των επιθέσεων προς τη συνάδελφο δεν μπορεί παρά να είναι σε άμεση συνάρτηση με δύο βασικά χαρακτηριστικά της: τη μακροχρόνια ανεργία και το γεγονός πως είναι γυναίκα. Το πρώτο αποτέλεσε τη βάση για την αμφισβήτηση της επαγγελματικής της πορείας ακόμα και την απαξίωση των δημοσιογραφικών της ικανοτήτων. Μάλιστα, ο Κώστας Βαξεβάνης (στο εξής: «καπετάνιος γαλέρας», μιας που φαίνεται να το προτιμά) την «γκούγκλαρε» και κατάφερε να βρει μόνο την καταγγελία της για το νέο του μαγαζί. Ξεχνάει μάλλον ο καπετάνιος τον καιρό (2009) που της παραχώρησε ευχαρίστως συνέντευξη για να προωθήσει την δική του δημοσιογραφική καριέρα. Αλλά έτσι φαίνεται χτίζονται οι καριέρες εν γένει: με τη λήθη. Την λησμονιά της ευγένειας, της συναδελφικής αλληλεγγύης, του σεβασμού.




Η παράμετρος του φύλου της δεν είναι λιγότερο σημαντική. Είναι απορίας άξιο τι θα συνέβαινε και πώς θα ενορχηστρωνόταν η επίθεση αν η συνάδελφος δεν ήταν γυναίκα. Ο σεξισμός δεν είναι μόνο ένα φαινόμενο (και) των χώρων δουλειάς είναι επίσης και τρόπος εδραίωσης στους χώρους δουλειάς. Ένα χαρακτηριστικό, συχνά, των «επιτυχημένων» (αντρών) αλλά και η ίδια η μέθοδος της «επιτυχίας». Φαίνεται πως οι επικριτές της συναδέλφου τα γνωρίζουν καλά αυτά και γι’ αυτό τα μεταχειρίζονται.

Ύστερα από όλα αυτά, ένα ερώτημα αναδύεται αυτόματα: ποιες είναι οι ποινές για τους συναδέλφους που προέβησαν στις εξευτελιστικές επιθέσεις; Πού είναι τα πειθαρχικά των Ενώσεών τους να απαιτήσουν εξηγήσεις για την –τουλάχιστον- αντιδεοντολογική τους στάση; (Για αξιοπρέπεια δεν ρωτάμε καν).



Κλείνοντας, μια μικρή επανάληψη

Ο καπετάνιος και τα ναυτάκια του, (όχι πολλά, αλλά πάντως βροντόφωνα), δεν εξαπέλυσαν μόνο χυδαίες επιθέσεις στην συνάδελφο. Είπαν, επιπλέον, και κατάφωρα, ασυνάρτητα ψέματα. Έσπευσαν να διαβεβαιώσουν για σύννομες και αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες και εμείς αναρωτιόμαστε αν το έκαναν από δόλο ή από βλακεία. Για την πρώτη περίπτωση γνωρίζουμε πως ό,τι και αν πούμε, το αυτί τους δεν πρόκειται να ιδρώσει. Αν όμως ισχύει το δεύτερο και αμέλησαν να κάνουν καλά το ρεπορτάζ τους, έχουμε την (δημοσιογραφική) υποχρέωση να τους ενημερώσουμε, τουλάχιστον, για τις πραγματικές διαθέσεις των αφεντικών τους. Μπας και έρθουν την επόμενη φορά καλύτερα διαβασμένοι.

Το σάιτ θα προσλάμβανε αρχικά 6 μπλοκάκια, στο σύνολο 9 συντακτών. Προσέφερε στους μελλοντικούς εργαζομένους μισθό 600 ευρώ μικτά και διαβεβαιώσεις για 480 καθαρά. Λογιστικά ωστόσο τα κουκιά δεν έβγαιναν. Στην απαίτηση των εργαζομένων την πρώτη μέρα της δουλειάς τους να μιλήσουν ξανά με λογιστή της εφημερίδας για να διαβεβαιώσει για τον μισθό παρουσία όλων, προέκυψε ότι ο καθαρός μισθός για 8ωρο (τουλάχιστον) πενθήμερο, κυλιόμενο, με 1 ή 2 σαββατοκύριακα το μήνα και με ρεπό αδιευκρίνιστο, ήταν όχι 480 αλλά 330.

Στις ενστάσεις των εργαζομένων, οι προϊστάμενοι τους προέτρεψαν να βρουν και άλλη δουλειά για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Ο λογιστής επέμενε πως οι εργαζόμενοι στην εταιρεία κοστίζουν 600 ευρώ και καλά θα κάνουν να μάθουν πως αυτός είναι ο μισθός τους: για το εάν στο τέλος, τους απομένουν στα χέρια περίπου τα μισά τα φταίει το φορολογικό πλαίσιο και η μαύρη μας η μοίρα, η εταιρεία δεν φέρει πάντως καμία ευθύνη. 

Ύστερα από ατελέσφορες διαπραγματεύσεις, περίπου η μισή ομάδα του σάιτ αποχώρησε από την συνάντηση. Το δίλημμα τέθηκε εκβιαστικά, στην βάση του «αυτά είναι τα δεδομένα, δέχεστε ή μην μας τρώτε το χρόνο». Ο χρόνος όμως μέτραγε αντίστροφα ήδη για το σάιτ, που έπρεπε άμεσα να είναι στον αέρα. Με την αποχώρηση τεσσάρων ατόμων, προτάθηκε στους εναπομείναντες 2 εργαζομένους με μπλοκάκι υψηλότερος μισθός (500 ε) και μισθολόγιο. Αυτή η στοιχειώδης παραχώρηση, θεωρήθηκε από τους αποχωρήσαντες ως μια πρώτη νίκη. 

Μπορούν να επαίρονται σήμερα στην Documento ότι δεν υπάρχουν εργαζόμενοι πια αναγκασμένοι σε μισθούς απελπισίας και ανάγκης, χαμηλότερους της ΕΣΣ και υποχρεωμένοι να παριστάνουν τους ελεύθερους επαγγελματίες, ενώ εργάζονται για έναν και μοναδικό εργοδότη που δεν διστάζει να τους εξοντώνει με την αιτιολογία του «απρόβλεπτου, απαιτητικού αλλά και συναρπαστικού» δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Αν αυτό είναι αλήθεια, και μένει να ελεγχθεί, δεν συνέβη γιατί το αφεντικό τρελάθηκε και τα δίνει όλα τζάμπα. Αλλά γιατί υπήρξαν εργαζόμενοι που αποφάσισαν πως ακόμα και οι 70 μήνες ανεργίας τους δεν είναι αρκετοί για να ξεπουλήσουν την αξιοπρέπεια και την ηθική και να αποτελέσουν ακόμα μια επιβεβαίωση για τα αφεντικά, ότι πάντα υπάρχει χώρος για λίγη ακόμη εκμετάλλευση. 

Θα παρακολουθούμε στενά τα έργα και τις ημέρες των αφεντικών και εργοδοτικών της εφημερίδας Documento.

Θα διαπιστώνουμε χωρίς έκπληξη την αθλιότητα αυτών των ιδιοτήτων σε καιρούς εργασιακού μεσαίωνα.

Θα αναμένουμε, χωρίς να πέφτουμε από τα σύννεφα, την κανιβαλιστική «συναδελφική» τους έκφραση, αλλά θα είμαστε άτεγκτοι απέναντι στην εργασιακή βαρβαρότητα.

Έως το βύθισμα των γαλερών. 

Ναι, Κώστα Βαξεβάνη και λοιποί: «Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει».

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», 

«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

πηγή katalipsiesiea.blogspot.gr

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πέρα για πέρα δίκιο είχαν οι αγρότες στα μπλόκα της Ελλάδας τον περσινό χειμώνα που κατήγγειλαν την κυβέρνηση ότι με τα μέτρα που θα εφαρμόσει στη γεωργία κι όσα έχει ήδη εφαρμόσει (αύξηση συντελεστή φορολόγησης αγροτικού εισοδήματος από 13% στο 20% για το 2016 και στο 26% για το 2017, αύξηση ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα κι εφόδια από 13% σε 23% και κυρίως αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών από 7% στο 20%, κ.α.) θα αναγκάσει χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες να βγουν από την παραγωγή. Ωστόσο, η επαπειλούμενη συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού είναι η μια όψη των δρομολογούμενων εξελίξεων στην αγροτική παραγωγή. Και δεν είναι η κυρίαρχη…

Η άλλη όψη, που είναι η δεσπόζουσα μάλιστα, σχετίζεται με την εκ βάθρων αναδιάρθρωση του αγροτικού τομέα. Κοινό γνώρισμα αυτών των τάσεων είναι το ξαναστήσιμο γενικότερα της αγροτικής παραγωγής (συμπεριλαμβανομένης της αλιείας και της κτηνοτροφίας) σε αμιγώς επιχειρηματικές βάσεις. Ξεχάστε εν ολίγοις τις μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις που ήταν στημένες με επίκεντρο την οικογενειακή εργασία. Η αναδυόμενη γεωργία θα είναι οργανικά συνδεδεμένη με την υπόλοιπη οικονομία και τους ακρογωνιαίους λίθους της, όπως είναι οι τράπεζες.

Σε δούρειο ίππο για την άλωση του αγροτικού τομέα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα αναδεικνύεται η συμβολαιακή γεωργία. Η αλήθεια είναι πως τα συμβόλαια στη γεωργία δεν περίμεναν τις τράπεζες να δημιουργήσουν τις δικές τους διευθύνσεις επιβάλλοντας στους γεωργούς να καταστρώνουν μπίζνες πλαν και ταμειακές ροές. Υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια. Εταιρείες ζυμαρικών με σιτοπαραγωγούς, ζυθοποιίες με παραγωγούς κριθαριού, ελαιουργεία με ελαιοπαραγωγούς και καπνοβιομηχανίες με καπνοπαραγωγούς σύναπταν εδώ και δεκαετίες συμβόλαια ώστε η παράδοση των πρώτων υλών να είναι εγγυημένη κι εκ των προτέρων συμφωνημένη, αντί να τρέχουν τα τμήματα προμηθειών τελευταία στιγμή να βρουν τους κατάλληλους προμηθευτές.

Οι τράπεζες όμως, πράγματι, κομίζουν κάτι νέο – κι αυτό δεν είναι ούτε ελπιδοφόρο, ούτε επωφελές για τους αγρότες, όπως επαναλαμβάνουν τα πληρωμένα δημοσιεύματα στον Τύπο. Πίσω από τα πράγματι εντυπωσιακά μεγέθη των δανείων ύψους 680 εκ. ευρώ που έχει προσφέρει μία μόνο τράπεζα (από 400 πριν ενάμισι χρόνο) σε 170 συνεταιρισμούς την τελευταία τριετία μέσω δράσεων συμβολαιακής γεωργίας καταφέρνοντας να εμπλέξει 17.000 παραγωγούς που απασχολούν 14.000 εργαζόμενους κρύβεται η άλωση της γεωργίας από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η μετατροπή των γεωργών σε σύγχρονους κολίγους που αντί να δουλεύουν για τους γαιοκτήμονες και την αριστοκρατία της γης θα δουλεύουν – και αυτοί – για την αριστοκρατία του χρήματος.

Αμαρτωλά τρίγωνα στη γεωργία

Η συμβολαιακή γεωργία αφορά μια τριγωνική σχέση μεταξύ αγροτών – παραγωγών από τη μια, μεταποιητών – εμπόρων από την άλλη, και της τράπεζας που αναλαμβάνει το ρόλο του ενδιάμεσου και εγγυητή. Κι αυτός ακριβώς ο παράγοντας, η τράπεζα, είναι που μετατρέπει τη φυσιολογική, στη γενική της μορφή, σχέση αγροτών – εμπόρων σε …παρά φύσιν.

Η παρουσία της, που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν περιττή, εμφανίζεται ως αναγκαία και σωτήρια γιατί πριν απ’ όλα εξασφαλίζει τη ρευστότητα. Παρέχει «εδώ και τώρα» τα ποσά που είναι απαραίτητα για να κινηθεί ακόμη κι ο νέος αγρότης (19-40 ετών) υπό τον όρο να υποθηκεύσει στην τράπεζα την επιδότηση του ΟΓΑ, ύψους 10.000 ευρώ. Κι από κει και πέρα η τράπεζα του παρέχει το ρευστό που είναι απαραίτητο, αφού φυσικά τον επιβαρύνει με ένα καθόλου αμελητέο αναπροεξοφλητικό επιτόκιο, ύψους άνω του 7%. Η τράπεζα επιβάλλει την παρουσία της κι έτσι γίνεται ο κόμβος γύρω από τον οποίο συναρθρώνονται όλες οι συναφείς δραστηριότητες δίνοντας σε κάθε αγρότη που θα συνεργαστεί μαζί της μια κάρτα (σαν τις πιστωτικές – χρεωστικές) με την οποία μπορεί να προμηθεύεται από τα συνεργαζόμενα με αυτήν καταστήματα πώλησης γεωργικών εφοδίων, λιπασμάτων και μηχανημάτων ό,τι χρειάζεται. Και το κόστος των αγορών χρεώνεται στο λογαριασμό του, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι δάνειο.

Με τον καιρό ασκείται μια τρομακτική πίεση στους εμπόρους να προμηθευτούν το κατάλληλο POS και μέσω αυτού να συνεργαστούν με την τράπεζα και στους αγρότες να ψωνίζουν μέσω αυτού του μηχανισμού, που δεν απαιτεί ρευστό, λύνοντας έτσι ένα τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στη γεωργική παραγωγή όπου ο παραγωγός καλείται σταθερά να χρηματοδοτεί την παραγωγή του για να πληρωθεί μετά από έξι μήνες, κι αυτό στην καλύτερη περίπτωση, που δεν θα έχει μεσολαβήσει κάποια θεομηνία ή αρρώστια που θα καταστρέψει την παραγωγή.

Η τράπεζα άρει αυτή την αβεβαιότητα, προφανώς με το αζημίωτο, δένοντας όμως χειροπόδαρα τον αγρότη με ένα συμβόλαιο και μετατρέποντάς τον σε δανείου υποτελή. Με αυτό το μηχανισμό από τα κάτω και σιωπηρά η κάθε τράπεζα μετατρέπεται και σε γαιοκτήμονα, επαναφέρει σχέσεις δουλείας που ήκμασαν στην ύπαιθρο μέχρι και πρώτο μισό του 20ου αιώνα, για να εγκαταλειφθούν στη συνέχεια λόγω των αγώνων και των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων.

Η συμβολαιακή γεωργία διευκολύνει βραχυπρόθεσμα τον αγρότη και με έναν ακόμη τρόπο: Συμβολαιοποιώντας και την τιμή, πέρα από την ποσότητα. Άμεση συνέπεια είναι πως το ερώτημα για την τιμή που θα πιάσει στην αγορά το προϊόν εξαλείφεται κι η αγωνία του αγρότη για το αν θα έχει τιμή τερματίζεται. Κι έτσι μπορεί να εξηγηθεί η έκταση που έχει λάβει το φαινόμενο, καθώς σύμφωνα με έκθεση του τμήματος γεωπονίας του ΑΠΘ που παρουσιάστηκε στην έκθεση Agrotica 2014, το 13,7% των ελλήνων γεωργών έχει υιοθετήσει τη συμβολαιακή γεωργία, ενώ ένα ποσοστό 24,8% ενδιαφερόταν να ενταχθεί σε σχετικά προγράμματα.

Εξαλείφεται ωστόσο το ερώτημα της τιμής κι ο κίνδυνος προς όφελος της τράπεζας που θα μπορεί κάλλιστα να ασφαλίζει την τιμή του προϊόντος στην αγορά των παραγώγων, μεταθέτοντας το κίνδυνο σε άλλους αντισυμβαλλόμενους και κρατώντας η ίδια, εκ του ασφαλούς, το πιο σίγουρο μέρος της πρόβλεψης για την εξέλιξη της τιμής. Τα περισσότερα άλλωστε από τα προϊόντα που εντάσσονται στη συμβολαιακή γεωργία (βαμβάκι, γάλα, καπνά, κ.α.) αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε χρηματιστήρια εμπορευμάτων. Κι εκεί, η υπόσταση κάθε παίκτη και τα στοιχήματα που μπορεί να βάλει είναι συνάρτηση των ποσοτήτων τις οποίες μπορεί να διαπραγματευτεί. Οι ελληνικές τράπεζες επομένως χρησιμοποιούν τον έλληνα αγρότη για να πάρουν «άδεια κυνηγιού» και να παίξουν στα πιο χοντρά κερδοσκοπικά παιχνίδια. Κι αυτό μάλιστα θα συντελεσθεί σε βάρος άλλων κριτηρίων, όπως για παράδειγμα η παραγωγή χρήσιμων αγροτικών προϊόντων ή η διατροφική επάρκεια της χώρας.

Οι αγρότες γίνονται μισθωτοί

Σε ό,τι δε αφορά τον αγρότη η εγγυημένη, προκαθορισμένη τιμή του προϊόντος τον μετατρέπει σε μισθωτό, ακυρώνοντας την πρόοδο που είχε συντελεστεί από τη δεκαετία του ‘80 κι έπειτα όταν η κοινωνική και εισοδηματική θέση του αγρότη βελτιωνόταν. Η μεταβίβαση του κινδύνου των ακραίων τιμών στην τράπεζα, που πλέον θα τους διαχειρίζεται επαγγελματικά, ισοδυναμεί με την αλλαγή του στάτους του: από έρμαιο του καιρού σε υποχείριο της τράπεζας. Αυτός ο υποβιβασμός επ’ ουδενί δεν αποτρέπει το κράτος από το να τον αντιμετωπίζει ως επιχειρηματία, όταν του αλλάζει το φορολογικό πλαίσιο, καταργώντας το προηγούμενο ευνοϊκό καθεστώς.

Η χρηματιστικοποίηση της γεωργίας, που δε θα είχε συντελεστεί, τουλάχιστον στο σημερινό βαθμό, αν η Αγροτική Τράπεζα παρέμενε δημόσια καταφέρνει κάτι ακόμη που εκ πρώτης όψεως μοιάζει παράδοξο: υπαγάγει ευθέως και ουσιαστικά τη γεωργία στην μεταποίηση. Καθετοποιεί την παραγωγή, προσθέτοντας εκείνη τη λειτουργία που υποσχέθηκαν να φέρουν σε πέρας οι συνεταιρισμοί, πριν περάσουν στην ανυποληψία από τη στιγμή που έγιναν θερμοκήπια σκανδάλων και εκκολαπτήρια παροιμιώδους διαφθοράς. Οι τράπεζες έτσι δουλεύουν μεν για τα στενά τους συμφέροντα, την επιβολή τόκων και προμηθειών, εξυπηρετούν όμως και την απρόσκοπτη τροφοδοσία των βιομηχανιών με πρώτη ύλη, όπως είναι τα γεωργικά προϊόντα.

Ας μην ξεχνούμε άλλωστε ότι ο κλάδος τροφίμων και ποτών αποτελούσε ανέκαθεν κλάδο στρατηγικής σημασίας της ελληνικής οικονομίας, με αυξημένο ειδικό βάρος. Και η ίδια η αγροτική παραγωγή αποτελεί αιχμή του δόρατος της ελληνικής οικονομίας. Αρκεί να αναφερθεί πως το πρώτο δεκάμηνο του 2015 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2014 η μεγαλύτερη αύξηση στις εξαγωγές, ύψους 14,8%, καταγράφηκε στα αγροτικά προϊόντα, όταν στα βιομηχανικά προϊόντα καταγράφηκε αύξηση της τάξης του 7,9% και στο σύνολο των εξαγωγών μείωση ύψους 5,5%. Ως αποτέλεσμα, στο σύνολο των εξαγωγών για την προαναφερόμενη περίοδο το μερίδιο των αγροτικών προϊόντων αυξήθηκε στο 20,3%, όταν ένα χρόνο πριν ήταν 16,7%, παρότι μάλιστα το εμπορικό ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων είναι ελλειμματικό εξ αιτίας της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Η σημασία που έχει η συμβολαιακή γεωργία στο πλαίσιο των αναδιαρθρώσεων που συντελούνται στην ύπαιθρο υπογραμμίζεται από την ώθηση που της δίνει η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική 2014-2020, η οποία έχει εντάξει τη συμβολαιακή γεωργία στις βασικές της προτεραιότητες, μεταφέροντας στην Ευρώπη μια παγκόσμια τάση. Μαζί φυσικά με μια σειρά άλλων στόχων που αλλάζουν άρδην τη φύση της αγροτικής παραγωγής, όπως η σταδιακή περικοπή των επιδοτήσεων κατά 60% μέχρι το 2019, με τους πρώτους που επλήγησαν να είναι 90.000 αγρότες που δικαιούνταν επιδότηση μέχρι 250 ευρώ. Οι επιδοτήσεις δηλαδή αφαιρέθηκαν απ’ όσους τις είχαν μεγαλύτερη ανάγκη και μπορούσαν χάρη σε αυτές να συνεχίζουν να καλλιεργούν και να πληρώνουν τους προμηθευτές τους…

Σε λίγους η γη

Οι φτωχοί ήταν οι μεγάλοι χαμένοι της τελευταίας δεκαετίας με κριτήριο επίσης την κατανομή της γης. Από το 2000 ως το 2010 σημειώθηκε μια μεγάλης έκτασης πόλωση της ιδιοκτησίας στη γη, με τους πλούσιους να αποκτούν ακόμη περισσότερη γη και τους φτωχούς να βλέπουν τον κλήρο τους να εξανεμίζεται. Συγκεκριμένα, με βάση στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας οι αγρότες με ιδιοκτησία έως 50 στρέμματα κατείχαν το 2000 περίπου 10,5 εκ. στρέμματα, ενώ μια δεκαετία αργότερα η ιδιοκτησία τους μειώθηκε στα 8,9 εκ. στρέμματα. Στο άλλο άκρο της ιδιοκτησιακής κλίμακας, οι αγρότες που είχαν στην κατοχή τους πάνω από 250 στρέμματα αύξησαν θεαματικά την καλλιεργούμενη έκτασή τους: από 8,8 εκ. στρέμματα το 2000, σε 10,8 εκ. στρέμματα το 2010.

Εξ ίσου «γενναιόδωρη» στάθηκε η δεκαετία του 2000 και για μια ακόμη μικρότερη μειοψηφία, όσων έχουν κλήρο άνω των 1.000 στρεμμάτων, που μπορούν να παρομοιαστούν με το μισητό 1% της υπαίθρου. Το 2000 ήταν μόνο 925 άτομα και το 2010 έφτασαν τους 1.498 (αυξήθηκαν περισσότερο από 50%), ενώ η γη που είχαν στην κατοχή τους από 1.616 στρέμματα έφτασε τα 2.506. Η συγκέντρωση της γης σε ολοένα και λιγότερα χέρια σημαίνει την ισχυροποίηση της θέσης των πλουσίων του χωριού έναντι της πλειοψηφίας που σιγά – σιγά και σταθερά χάνει από τον έλεγχό της τα βασικότερα μέσα παραγωγής που κατείχε, όπως είναι η γη. Σε αυτό το πλαίσιο η εξάρτησή της από το μεροκάματο γίνεται πιο στενή, ενώ οι ακτήμονες παύουν να εξασφαλίζουν από τη γη και τα δικά τους μέσα καθημερινής διατροφής και συντήρησης (χόρτα, φρούτα, πουλερικά, κ.α.).

Εύκολα μπορεί ο οποιοσδήποτε να προβλέψει πως από το 2010 και έπειτα αυτή η τάση θα εμφανίστηκε ακόμη πιο ισχυρή καθώς η αυξημένη φορολογία, ελέω Μνημονίων, οδήγησε χιλιάδες αγρότες και πολλούς περισσότερους κατοίκους των αστικών περιοχών να ξεφορτωθούν κομμάτια γης που δεν προσφέρονται για εκμετάλλευση. Δεν λείπουν μάλιστα κι εκείνοι που θέλουν να πουλήσουν εκτάσεις γης που έχουν από κληρονομιές και δεν μπορούν να τις πουλήσουν, γιατί απλώς κανείς δεν ενδιαφέρεται να αγοράσει. Αντίθετα δηλαδή με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν όταν η ιδιοκτησία στη γη ήταν μια επένδυση σχετικά ανέξοδη μετά την αγορά, καθώς δεν επέσειε κόστος συντήρησης ή κατοχής.

Η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης της γεωργικής γης θα επιταχυνθεί απότομα από τον επόμενο χρόνο, το 2017, όταν η κυβέρνηση θα επιβάλει ΕΝΦΙΑ και στα αγροτεμάχια, όπως επίσης και σε όλες τις εκτός σχεδίου και οικισμού εκτάσεις. Η επιβολή ΕΝΦΙΑ και στα αγροτεμάχια θα διευκολυνθεί με την συμπλήρωση δύο νέων στηλών (με αριθμό 25 και 26) στον πίνακα 2 όπου δηλώνονται οι εκτός σχεδίου και οικισμού εκτάσεις οι οποίες προστέθηκαν στο νέο έντυπο του ΕΝΦΙΑ, που όλο και περισσότερο μοιάζει με κεφαλικό φόρο.

Το αποτέλεσμα θα είναι να χάσει η ιδιοκτησία στην ύπαιθρο ένα σχετικά δημοκρατικό χαρακτήρα που διέθετε τις προηγούμενες δεκαετίες, εξ αιτίας της ανόδου των εισοδημάτων, προκαλώντας στη συνέχεια έναν ενάρετο κύκλο που συντελούσε στην κοινωνική ευημερία. Η μεγάλη διασπορά δηλαδή του κλήρου βοηθούσε τα φτωχά νοικοκυριά να ανταπεξέρχονται στις δυσκολίες της καθημερινής διαβίωσης και επέτρεπε στους ιδιοκτήτες τους να διατηρούν μια σχετική εισοδηματική ανεξαρτησία απέναντι στις μεγάλες αγροτοβιομηχανικές επιχειρήσεις της υπαίθρου ή τους εμπόρους.

Όλα αυτά όμως θα ανήκουν στο παρελθόν όταν θα εισβάλει ο ΕΝΦΙΑ, από μια κυβέρνηση μάλιστα που ακόμη και τον Ιανουάριο του 2015 (δια στόματος μάλιστα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στο πλαίσιο συνέντευξής του στην τηλεόραση του Σκάι) υποσχόταν την κατάργησή του και δεσμευόταν μάλιστα πως η «τρύπα» που θα δημιουργηθεί στα δημόσια ταμεία θα καλυφθεί από τον ανασχεδιασμό του φορολογικού συστήματος σε πιο δίκαιες βάσεις. Κι αυτό που είδαμε ήταν γενίκευση του ΕΝΦΙΑ και εμβάθυνση της φορολογίας στις ίδιες, άδικες βάσεις…

Έκρηξη της παραγωγικότητας στη γεωργία

Εξετάζοντας το θέμα της παραγωγικότητας, δεν αποκλείεται καθόλου ο συνδυασμός των παραπάνω παραγόντων (επέκταση της συμβολαιακής γεωργίας με μηχανοδηγό τις τράπεζες, και συγκέντρωση της γης σε ολοένα και λιγότερα χέρια με κινητήρια δύναμη τη φορολογία) να οδηγήσει στα ύψη την παραγωγικότητα της γεωργίας. Έτσι, να συνεχιστεί μια τάση που έγινε ορατή στην ύπαιθρο σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα κι είχε ως αιτίες της την εισαγωγή των μηχανημάτων και την υποκατάσταση των ζώων, τη χρήση λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων και εντομοκτόνων, την επέκταση της άρδευσης και τις οικονομίες κλίμακας που επέτρεπαν την εισαγωγή και αξιοποίηση μεθόδων εκμετάλλευσης στη γη που χαρακτηρίζονταν από ένταση κεφαλαίου και όχι ένταση εργασίας.

Ενδεικτικά στοιχεία για να φανεί η έκρηξη στην παραγωγικότητα του πρωτογενούς τομέα περιλαμβάνουν τον τετραπλασιασμό των καλλιεργειών αραβοσίτου ανά ακρ στις ΗΠΑ το διάστημα 1930-2000 όταν από 30 βαρέλια έφτασαν τα 130 ανά ακρ και τον τριπλασιασμό της παραγωγής γάλακτος και γαλακτομικών καθώς το 1955 η μέση παραγωγή ανά αγελάδα ήταν 4.572 λίμπρες, το 1971 ο μέσος όρος αυξήθηκε σε 10.000 λίμπρες και στα τέλη του 20ου αιώνα ο μέσος όρος αυξήθηκε πάλι σε 17.000 ανά αγελάδα! (Οικονομική περιβάλλοντος και φυσικών πόρων, T. Tietenberg & L. Lewis, εκδ. Gutenberg, 2010). Η πρόοδος που έχει συντελεστεί είναι τόσο εκπληκτική ώστε σήμερα η παγκόσμια γεωργία παράγει 17% περισσότερες θερμίδες κατ’ άτομο (!!!) απ’ ότι παρήγαγε πριν 30 χρόνια, παρότι μάλιστα ο παγκόσμιος πληθυσμός αυτή την περίοδο έχει αυξηθεί κατά 70%. Πρόβλημα επομένως επάρκειας των τροφίμων δεν θα έπρεπε να τίθεται και υποσιτισμένα παιδιά δεν θα έπρεπε να εμφανίζονται στις οθόνες μας, καθώς παράγονται αρκετά τρόφιμα για να θρέψουν ολόκληρη την ανθρωπότητα και μάλιστα …περισσεύουν.

Το πρόβλημα που τίθεται σχετίζεται με την κατανομή των τροφίμων, δηλαδή με τους όρους υπό τους οποίους διανέμονται τα παραγόμενα τρόφιμα. Αποκαλύπτεται έτσι πως η αιτία πίσω από τις απεγνωσμένες εκκλήσεις διεθνών διασκέψεων που θέτουν φιλόδοξους κάθε φορά στόχους για την μείωση του αριθμού των υποσιτιζόμενων ανθρώπων (βλέπε πχ Διακήρυξη της Ρώμης για την Παγκόσμια Ασφάλεια για τα Τρόφιμα του 1996) ή πίσω από σοκαριστικά ρεπορτάζ και έρευνες που αποκαλύπτουν πχ ότι στις ίδιες τις ΗΠΑ το 1 στα 10 νοικοκυριά αντιμετωπίζουν ήδη πρόβλημα πείνας ή κινδυνεύουν να πεινάσουν δεν βρίσκεται η σπανιότητα των τροφίμων. Βρίσκεται η μετατροπή της πιο βασικής ανθρώπινης ανάγκης, όπως είναι η διατροφή, σε εμπόρευμα και πολλές φορές χρηματιστηριακό εμπόρευμα, με τις τράπεζες να επιβάλουν τους όρους τους

Η επέκταση της συμβολαιακής γεωργίας στην καθημαγμένη από την κρίση Ελλάδα θα ενισχύσει αυτή τη δυναμική σε βάρος όλων: τόσο των αγροτών όσο και των καταναλωτών.


πηγή info-war.gr

Με ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΔΩ) αλλά και του Δήμου της Αθήνας (ΕΔΩ) επιστρέφονται για μια ακόμη χρονιά οι πινακίδες και οι άδειες οδήγησης που είχαν αφαιρεθεί απο την Τροχαία και την Δημοτική Αατυνομία «εν όψει των εορτών». Οι αποφάσεις αυτές που εκδίδονται κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα, της Παναγίας και στις μεγάλες εορτές των εκλογών έχουν αποκτήσει χαρακτήρα Εθιμικού Δικαίου στη χώρα μας. Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο θέμα και στις επιπτώσεις του η κυριότερη των οποίων είναι η καλλιέργεια της νοοτροπίας πως οι παραβάσεις του Κ.Ο.Κ. δεν είναι και κάτι το σημαντικό.

Είναι εντυπωσιακό ότι φέτος η Τροχαία έβγαλε, για πρώτη φορά ίσως ένα ιδιαίτερα καλό τηλεοπτικό σποτ σε σχέση με την οδική ασφάλεια το οποίο ξεκινά με τα παρακάτω λόγια: «Η χρήση κινητού τηλεφώνου ήταν η αιτία που οδηγός αυτοκινήτου στα Γιάννενα παρέσυρε και σκότωσε μητέρα και το παιδί της» …




Εξίσου εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως σε πλήρη αντίθεση με το παραπάνω προτασσόμενο μήνυμα, οι χρήστες κινητού κατά την οδήγηση είναι απ αυτούς που θα ξαναπάρουν άδειες οδήγησης και πινακίδες πίσω μια και η παράβαση τους αυτή τη φορά δεν θεωρείται από τις «σοβαρές» για τις οποίες δεν θα επιστραφούν άδειες και πινακίδες. Καταργείται έτσι χωρίς λόγια το μήνυμα της ίδιας της καμπάνιας που κάνει η Τροχαία ενάντια στη χρήση κινητού κατά την οδήγηση.

Οι παραβάσεις αυτές περιορίζονται αυτή τη φορά κατά την Τροχαία: «στην οδήγηση υπό την επήρεια μέθης, οδήγηση με ταχύτητα πέραν της επιτρεπόμενης, παραβίαση της ένδειξης ερυθρού σηματοδότη, κυκλοφορία ανασφάλιστων οχημάτων, κίνηση στο αντίθετο ρεύμα, οδήγηση για επίδειξη ικανότητας, εντυπωσιασμό, ανταγωνισμό ή τέλεση αυτοσχέδιων αγώνων».

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και πάρα πολλές άλλες σοβαρότατες παραβάσεις (αν και όλες οι παραβάσεις του Κ.Ο.Κ. είναι σοβαρές) αλλά σταματάμε εδώ. Όχι μόνο γιατί η χρήση κινητού κατά την οδήγηση είναι η ανερχόμενη μάστιγα για την οποία επιβάλλονται σε άλλες χώρες ποινές που είναι αδιανόητες στην Ελλάδα και εξετάζεται επιπλέον η επαύξηση τους αλλά και γιατί αυτή η ιστορία δείχνει πως το κράτος μας έχει ειδικευτεί στο να υποσκάπτει την όποια θετική πρωτοβουλία παίρνει.

Δυστυχώς απέχουμε μάλλον αιώνες από την κατάργηση του προνομίου Υπουργών και Δημάρχων να «χαρίζουν» ποινές και να «σβήνουν» παραβάσεις. Φαίνεται ότι αντί του Κ.Ο.Κ. στη χώρα είναι σε ισχύ κάποιου τύπου Σαρία, ομόφωνα αποδεκτή απο ευρωπαιστές και αντιευρωπαιστές,  ριζοσπάστες και φιλελεύθερους, δημάρχους και υπουργούς. Γιατί πέρα απο τις διαφορές όλοι αυτοί αναγνωρίζουν τα ενοποιητικά στοιχεία: είμαστε όλοι οδηγοί, είμαστε όλοι παραβάτες. Εμπρός αδέρφια, τις πινακίδες και στους δρόμους!

Αναρτήσεις στο TVXS στις 11 και στις 18 Αυγούστου.

Τον τελευταίο καιρό με αλλεπάλληλες φωτιές-εμπρησμούς, οι επίδοξοι διεκδικητές και καταπατητές του υγροτόπου προσπαθούν να δημιουργήσουν το έδαφος για να εισβάλουν περισσότερο μέσα στον πυρήνα του υδροβιοτόπου. Επιπλέον και αμέσως μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές του Δεκεμβρίου ένα καμένο κομμάτι έχει ήδη μπαζωθεί από κάποιους διεκδικητές, ενώ εντός της ζώνης Α’ του υδροβιότοπου βρίσκεται
εγκατεστημένη μπουλντόζα η οποία προχωρά σε εργασίες διαμόρφωσης.
Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε προστατευόμενη περιοχή με προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 642/Δ/9-10-1989) και διεθνείς συνθήκες (Ramsar – Βέρνης) που έχει υπογράψει το ελληνικό κράτος. Αυτά τα εξόφθαλμα εγκληματικά γεγονότα όμως δεν αρκούν να κινητοποιήσουν τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (εκτός της πυροσβεστικής), την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και τους Δήμους Χαλκιδέων ή Μεσσαπίων - Διρφύων στους οποίους ανήκει διοικητικά ο υδροβιότοπος.

Απαιτούμε από το Δασαρχείο και το τμήμα περιβάλλοντος της περιφέρειας να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα ούτως ώστε να προστατευθεί η καμμένη περιοχή και να φύγουν τα μπάζα.

Να συνεργαστούν οι δύο εμπλεκόμενοι Δήμοι ούτως ώστε να περιφραχτεί και να αναδειχθεί η Α’ ζώνη ή και πυρήνας του υγροτόπου.

Να αποκλιμακωθεί η ένταση της ρύπανσης από τα λύματα του Βιολογικού της Ν. Αρτάκης καθώς και από τα αγροτοκτηνοτροφικά απόβλητα τα οποία καταλήγουν στα υπόγεια νερά. Με τα νερά αυτά ποτίζονται τα φυτά.
Το νερό αυτό το πίνουν τα ζώα με τα οποία θρεφόμαστε και εμείς οι ίδιοι.

Οι υγρότοποι, όπως και οι κάθε μορφής φυσικοί πόροι που έχουμε στον τόπο μας, υποστηρίζουν την αναγκαία συνθήκη της επιβίωσης μας, περισσότερο δε και σε περίοδο κρίσης. Αν καταπατηθεί και καταστραφεί ο υδροβιότοπος, θα μειωθούν τα υπόγεια νερά και θα αυξηθεί η ρύπανση της περιοχής. Αυτό θα έχει σημαντική επίπτωση στις υπάρχουσες αγροτικές δραστηριότητες και στην οικονομία της ευρύτερης περιοχής.
Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την προστασία του.


ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΥΓΡΟΤΟΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΟΒΡΕΧΤΗ

Επικοινωνία - Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

πηγή apenantioxthi.com

Και πάνω που νομίζουμε πως τα έχουμε ακούσει σχεδόν όλα αυτή την περίοδο, η κυβέρνηση συνεχίζει να μας εκπλήσσει ειδικά όσους από εμάς είμαστε άνεργοι, μετά το νέο μέτρο που θέλει να εφαρμόσει.
Θα μπορούσε κανείς καλοπροαίρετα να σκεφτεί ότι επειδή έρχονται Χριστούγεννα η ανακοίνωση μιας κυβέρνησης για τους ανέργους σε μια χώρα με τη μεγαλύτερη ανεργία παγκοσμίως, για να μην περάσουν μαύρες γιορτές, θα ήταν μια δέσμη μέτρων ανακούφισης. Ίσως κάποιο έκτακτο επίδομα οικονομικής ενίσχυσης, η ανακοίνωση ότι από το 2017 δεν θα πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και ΦΑΠ αν έχουν την ατυχία να έχουν ένα σπίτι στο όνομά τους, η έκπτωση σε τιμολόγια των ΔΕΚΟ, η στήριξη τους μέσω προγραμμάτων καταπολέμησης της ανεργίας με πραγματικές νέες θέσης εργασίας και όχι μέσω προγραμμάτων ανακύκλωσής τύπου Voucher, η μονιμοποίηση σε πανελλαδική κλίμακα της δωρεάν μετακίνησης κλπ.

Ε όχι λοιπόν!! Η κυβέρνηση επιλέγει να τιμωρήσει κι άλλο όσους από εμάς είμαστε άνεργοι. Καταργεί την κάρτα ανεργίας και διαγράφει από τα μητρώα του ΟΑΕΔ“τους μακροχρόνια ανέργους που δεν αποδεικνύουν ότι αναζητούν εργασία”!

Και επειδή στην ίδια χώρα ζούμε με αυτή την κυβέρνηση μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ:

• 300.000 οικογένειες δεν έχουν εργαζόμενο μέλος

• 9 στους 10 ανέργους βρίσκονται στο περιθώριο και δεν λαμβάνουν κανένα επίδομα από τον ΟΑΕΔ

• 820.000 άτομα είναι μακροχρόνια άνεργοι με μέσω όρο 2 μισή χρόνια

• 10% μόνο των ανέργων λαμβάνει το επίδομα ανεργία των 361 ευρώ

• 1,5% των ανέργων λαμβάνει το επίδομα των 200 ευρώ.

Μιας και δημοσιονομικά οι άνεργοι αυτών των κατηγοριών δεν κοστίζουν σχεδόν τίποτα, μπορούμε να καταλάβουμε ότι είναι ένα ύπουλο μέτρο με στόχο την ψευδή μείωσης της ανεργίας με κυριολεκτικά απάνθρωπο τρόπο.

Στο βωμό της βελτίωσης των αριθμών με χυδαία μέσα πετάει ουσιαστικά τους μακροχρόνια ανέργους οριστικά στα σκουπίδια, στερώντας τους και τα ελάχιστα δικαιώματα που έχουν με αυτή την κάρτα. Των εκπτώσεων σε καταστήματα, τις δωρεάν παραστάσεις σε θέατρα και την είσοδο σε χώρους πολιτισμού, τη μειωμένη ή δωρεάν μετακίνηση.

Σαν 400g και όσοι έχουμε ζήσει στο πετσί μας την ανεργία απαντάμε στην κυβέρνηση:

Με 30% πραγματική ανεργία και 50% έως και 80% σε συγκεκριμένους κλάδους για τις νέες και τους νέους, με τον απίστευτο εμπαιγμό από εργοδότες και από αγγελίες που στην πλειοψηφία τους κοροϊδεύουν τον κόσμο, με τους μνημονιακούς νόμους που πραγματικά διέλυσαν την εργασία και συνεχίζουν ακάθεκτοι, κατανοούμε απόλυτα τους ανθρώπους που έχουν κουραστεί και απογοητευτεί να ψάχνουν για ψήλους στα άχυρα. Έχουμε γνώση γιατί έχουμε δει τους γονείς μας να πετιούνται από την παραγωγή σαν στημένες λεμονόκουπες και να είναι εκτός αγοράς εργασίας γιατί είναι “παρωχημένοι”. Ξέρουμε από τα μεγαλύτερα αδέρφια μας ότι αν είσαι από 30φεύγα και πάνω και χάσεις τη δουλειά σου είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βρεις. Ξέρουμε από μας που μας ζητάνε 3 με 5 χρόνια προϋπηρεσία στο αντικείμενο της θέσης την οποία κανείς δεν μας εξηγεί πως θα αποκτήσουμε αν δεν προσληφθούμε σε κάποια αντίστοιχη θέση.

Κανένας άνεργος λοιπόν δεν είναι τεμπέλης και δεν ψάχνει για δουλειά από επιλογή.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΤΕ ΝΑ ΚΟΨΕΤΕ ΤΙΣ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΣΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ

400 generation




Πηγή:  g400

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟΝ Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΑΝΕΦΕΡΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΣΟΪΜΠΛΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΠΟΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥ ΣΟΪΜΠΛΕ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ή ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΠΕ Ο Β. ΣΟΪΜΠΛΕ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

«Είναι λυπηρό ότι ο Ε. Βενιζέλος καταφεύγει εκ νέου, προς τέρψιν και αγαλλίαση, τώρα, του μεταλλαγμένου νεομνημονιακού Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα είδος ευτελούς τρομοκρατίας κατά μιας ενδεχόμενης μετάβασης της χώρας στο εθνικό νόμισμα.

Δεν ξέρω τι μπορεί να έλεγε κατ' ιδίαν ο Β. Σόιμπλε στον Ε. Βενιζέλο για τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα και κατά πόσο ήταν παρόμοια με όσα ευχαρίστως διέδιδαν την πρώτη περίοδο για την έξοδο από την ευρωζώνη πολλά παραδομένα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για να φοβίσουν τους πολίτες και τα απέδιδαν σε όσα υποτίθεται τους ελέγοντο από τον Υπ. Οικ. της Γερμανίας και το περιβάλλον του.

Αυτό που όλοι γνωρίζουμε και δεν είναι καθόλου τυχαίο, είναι ότι ουδέποτε βγήκε επισήμως και δημοσίως ο Β. Σόιμπλε για να προβεί σε οποιαδήποτε πρόταση εξόδου της χώρας από το ευρώ.

Δεν είναι το καλύτερο να σπεύδουν ορισμένοι να εμφανίζονται ως «παπαγάλοι», υπαρκτών ή ανύπαρκτων, πραγματικών ή ευφάνταστων, προτάσεων του Β. Σόιμπλε για το εθνικό νόμισμα, τις οποίες ο ίδιος δεν έχει ποτέ υιοθετήσει ανοικτά.

Πολύ περισσότερο δεν είναι ιδιαίτερα τιμητικό να παριστάνουν κάποιοι την ταχυδρομική υπηρεσία του Σόιμπλε για να μεταφέρουν την εμετική κινδυνολογία του για τη θεσμοθέτηση εθνικού νομίσματος στη χώρα μας.

Ο Β. Σόιμπλε την δουλειά του κάνει. Τρομοκρατεί τον ελληνικό λαό προκειμένου να υπομένει αγόγγυστα το ένα μετά το άλλο τα μνημόνια.

Γιατί όμως ο Ε. Βενιζέλος, ακόμα και τώρα, θεωρεί περίπου υποχρέωσή του να του προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες στο καταστροφικό του έργο;

Ο κ. Ε. Βενιζέλος ψήφισε μέχρι τώρα και τα τρία μνημόνια, δεν ξέρω γιατί σπεύδει να διευκολύνει τον Α. Τσίπρα να ψηφίσει και το τέταρτο.

Ο Ε. Βενιζέλος θα έπρεπε, μετά και τις τόσες θλιβερές μνημονιακές εμπειρίες του, να είχε αντιληφθεί ότι η επαναφορά του εθνικού νομίσματος θα συμβεί ούτως ή άλλως στη χώρα μας.

Το ερώτημα είναι αν αυτή η επαναφορά του εθνικού νομίσματος θα γίνει γρήγορα και συντεταγμένα στη βάση ενός προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης και προοπτικής της χώρας ή θα προκύψει αναγκαστικά, αφού η χώρα θα έχει ξεπουληθεί και ο λαός μας καταληστευθεί πλήρως και σχεδόν εξαθλιωθεί».

Στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζόμενων της ΕΥΔΑΠ και θα βρεθούμε μαζί τους στη μάχη που δίνουν. Καλούμε κάθε συνάδελφο να βρεθεί την Παρασκευή 23 Δεκέμβρη στις 9πμ έξω από το Χρηματιστήριο Αθήνας στη λεωφόρο Αθηνών.

Η μάχη για την ιδιωτικοποίηση του νερού έχει σημείο κορύφωσης την 23η Δεκέμβρη. Εκείνη την ημέρα πραγματοποιείται η συνέλευση των μετόχων της ΕΥΔΑΠ με στόχο να αποφασίσει να δώσει επιστροφή κεφαλαίων στους ιδιώτες «επενδυτές», πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ.

Αυτή η επιστροφή κεφαλαίου είναι οι περικοπέςτων μισθών των εργαζομένων και οι διακανονισμοί από το υστέρημα μιας χειμαζόμενης από τα μνημόνια κοινωνίας. Για τους εργαζόμενους της ΕΥΔΑΠ αυτή η κίνηση, αποτελεί το πρώτο βήμα στην ιδιωτικοποίηση μια που είναι στο πακέτο των προαπαιτούμενων της δεύτερης αξιολόγησης. Απαιτούν τα χρήματα αυτά να πάνε στον εκσυγχρονισμό των δικτύων, και στην κοινωνική πολιτική προς όφελος των φτωχότερων συνανθρώπων μας και όχι στις τσέπες των «επενδυτών».

Είχε γίνει ξανά προσπάθεια να γίνει η συνέλευση των μετόχων την 1ηΔεκέμβρη, αλλά η μαζική κινητοποίηση των εργαζόμενων της ΕΥΔΑΠ και αλληλέγγυων την είχε εμποδίσει. Τώρα πάνε να την επαναλάβουν στο χρηματιστήριο Αθήνας, το ναό του κέρδους και οι εργαζόμενοι οργανώνουν κινητοποίηση ξανά προκηρύσσοντας στάση εργασίας και συγκέντρωση στις 9πμ για να την σταματήσουν.

Καλούμε όλους και όλες να προασπίσουν με την παρουσία τους και την αγωνιστικότητά τους τα κοινωνικά αγαθά του λαού. Το μεγάλο πάρτι ξεπουλήματος της περιουσίας της χώρας και των πολιτών πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.

Καμιά κυβέρνηση δε νομιμοποιείται να χαρίζει το δημόσιο πλούτο για να μας κάνει υποτελείς σε ντόπιους και ξένους τοκογλύφους και δεν μπορεί να υποθηκεύει το μέλλον μας.

Δεν θέλουμε παρόν με δανεικά, θέλουμε να έχουμε μέλλον με αξιοπρέπεια.

Αλληλεγγύη, αντίσταση κι αγώνας μέχρι τη νίκη !

ΤΑ 5  ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Mια μουσικοθεματική παράσταση με την Άννα Μπουρμά

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου

Στον πολυχώρο «Αννα και Μαρία Καλουτά»

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η μουσικοθεματική παράσταση «Τα 5 στοιχεία» για πρώτη φορά στις Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Αθηναίων.

Την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί η παράσταση '' Τα 5 Στοιχεία '' στον ''Πολυχώρο Άννα & Μαρία Καλουτά» όπου θα έχει την ευκαιρία το κοινό να παρακολουθήσει αυτήν την μοναδική παράσταση που έχει αποσπάσει ετυπωσιακές κριτικές από καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, sites κ.α. Την παράσταση μπορούν επίσης να παρακολουθήσουν και παιδιά από 10 χρονών και άνω.

Όλα ξεκινούν από ένα σπίρτο …

Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από τη θεωρία του Ησίοδου, για τα πέντε θεμελιακά στοιχεία (φωτιά, αέρας, νερό, γη και 5ο στοιχείο……….), ενώ η Αννα Μπουρμά απογειώνει με την εμηνεία και την χορογραφημένη ερμηνεία της τα τραγούδια της παράστασης.



Όλη η παράσταση είναι οπτικοποιημένη με μοναδικό τρόπο, με τη χρήση εργαλείων σύγχρονης τεχνολογίας και projection mapping. Η παρουσία καπνού ξηρού πάγου ολοκληρώνει την μαγική εικόνα. Μουσικοί δεξιοτέχνες επί σκηνής ενώνουν τον σύγχρονο ήχο και την Ελληνική παράδοση.

Γενικές πληροφορίες:

Η Αννα Μπουρμά παρουσιάζει, ερμηνεύει και σκηνοθετεί, ενώ τα τραγούδια και τα κείμενα υπογράφει ο συνθέτης & στιχουργός Τάκης Μπουρμάς.


Ακολουθούν αποσπάσματα από τα κείμενα της παράστασης:

Φωτιά : Το ξέρω πως η φωτιά μόνο με φωτιά φουντώνει και όχι με αναβολές.
Αέρας: Όπου φυσάει ο άνεμος πάμε κι εμείς. Είναι σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο στην σκέψη μας, πέρα από την διατεταγμένη αποστολή.
Νερό: Στο νερό βρήκα έναν συμπολεμιστή στην μάχη να μετατρέψω τον βάλτο μου σε καθαρή τρεχούμενη διαφάνεια.
Γη : Όταν ο έρωτας κυριεύει τους ανθρώπους, αποθεώνεται η αρμονία των αισθήσεων, ανθίζουν τα ρόδα στην αυλή μου, παίρνει σάρκα και οστά η αθανασία, χαμογελάει η Γή ολάκερη, επιβεβαιώνεται ο μόνος γνωστός παράδεισος.
To πέμπτο στοιχείο: Τα ερωτήματα θα παραμείνουν ερωτήματα και μάλλον έτσι θα μείνουν στο Πάντα.
«Τα 5 στοιχεία»



«Τα 5 στοιχεία»

Άννα & Μαρία Καλουτά

Τιμοκρέοντος 6 Α, Νέος Κόσμος

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου

Ώρα 20:30

Διάρκεια παράστασης : 100' (χωρίς διάλειμμα)

Είσοδος Ελεύθερη

Κείμενα, ενορχήστρωση : Tάκης Μπουρμάς

Σκηνοθεσία: Άννα Μπουρμά

Κιθάρες, φωνή, αφήγηση: Τάκης Μπουρμάς

Πλήκτρα : Nίκος Καλαντζάκος

Πνευστά : Γιώργος Μακρής

Ήχος : Νίκος Γεωργίου

Φώτα : Στέφανος Ερινιτάκης & Άννα Μπουρμά

Projection mapping: ΣτέφανοςΕρινιτάκης

Computer programming: ΝίκοςΚαλαντζάκος

Παραγωγή : AFM records | Θεοδόσιος Φράγκος

20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΑΚΙ ΤΣΑΝ @ ΑΝ CLUB!
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Doors open 9:00, STARTS 10:00 - TICKET 10€



1997-2017 .
Ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ελληνικής HIPHOP σκηνής επιστρέφει στο stage του An Club.
Ο Τάκη Τσαν μαζί με τον DJ ALX γιορτάζει τα 20 χρόνια καριέρας του στον χώρο με ένα επετειακό live εφ' όλης της ύλης.
Ο Τυμβωρύχος, Το Παιδί Θαύμα η κατά κόσμον Τάκη Τσαν, Ο δημιουργός των ΖΝ...  Ο άνθρωπος πίσω από το Ρίμα για Χρήμα 1 και 2 είναι ακόμα ζωντανός...